Een reactie op de serie over ongelijkheid gepresenteerd door Sander Schimmelpenninck
Een serieuze aanpak van de (vermogens)ongelijkheid begint bij onze adoratie voor rijkdom, multimiljonairs en de Musks van deze Aarde. We willen allemaal graag rijk worden. En dat kan, want rijkdom is een prestatie (van jezelf of je ouders). Daar is veel op af te dingen. Elke prestatie heeft een sociale context die dat mogelijk maakt. Wilskracht en talent helpen, maar nog meer de juiste sociale connecties en dat kleine beetje geluk dat een voorsprong geeft op de niet meer zichtbare concurrenten. Daarnaast speelt de omvang van de rijkdom een rol. Om van niets een miljoen te maken is een prestatie. Wie van 10 miljoen, 20 miljoen wil maken, blaast vooral financiële bellen die sociale schade veroorzaken. Boven de 100 miljoen beschikt de rijke over zoveel macht dat het antisociaal en zelfs gevaarlijk wordt. We moeten daarom anders naar rijkdom kijken. Het verlangen naar bezit en rijkdom is nuttig als opwaartse beweging. Het stimuleert individuele en sociale prestaties. Maar da...